Cause I am alone.

Onderwerp: Cause I am alone. vr okt 05, 2012 1:00 am

9 Moons
Female
Arctic fox
Aqua // Water // Sneeuw

De jonge vos liep stilletjes door haar thuis gebied, Aqua. Cairo zelf behoorde ook tot de aqua vossen, en dat zou ze ook altijd blijven. Haar witte poten raakte het zachte ondergrond en ze stak haar snoet in de lucht op de geur op te snuiven. Cairo was redelijk goed in jagen geworden zins ze voor zich zelf had moeten zorgen. Enkel was ze niet zo sterk op het gebied van vechten. Niet dat dat haar veel uitmaakte. Vechten was nergens goed voor, wel leuk, maar nergens goed voor. Enkel om je zelf te verdedigen was het goed. Cairo was toen ze nog een pup was goed verzorgd en ze had het perfect. Maar alles had haar zo gesloopt, waar door de de gene waar ze van had gehouden kwijt was geraakt. En nu stond Cairo er al een aantal moons alleen voor. En nu, nu ze negen moons oud was, was ze nog steeds alleen, niemand ontmoet, niemand die haar had gevonden. Nee, ze leefde alleen, wat hadden de goden nou tegen haar? Of was dit juist goed, juist hoe ze sterker werd? Zo leerde ze toch niks? Ze leerde niet goed vechten, en jagen op de beste manier, daar voor had ze ouders nodig, en nu in dit geval pleeg ouders, want ouders had ze niet meer. Die waren verdronken. De jonge vossen welp liep door met haar schattige grote vossen oren hangend. Haar dikke lange vossen staart zwiepte rustig heen en weer, en haar poten zakte bij elke stap een klein stukje in het drek. Ze spitste haar oren toen ze een geluid op merkte. Ze vernauwde haar ogen en het zwiepen van haar staart stopte. Haar oren gingen recht naar voren staan en ze deed haar kop laag. Ging ze nu voor het eerst in zes moons iemand ontmoetten. Toen bedacht ze zich. Wou ze dit wel. Hoe zouden andere vossen reageren? Misschien was Cairo wel raar in de ogen van een andere vos, vreemd om dat ze de dingen op haar manier deed. Misschien zou ze wel afgekeurd worden door de plek waar ze leefde. Ze kende geen enkele vos uit het Aqua gebied, niemand, ze was altijd verstopt geweest en alleen, en ook niemand had oog gehad voor haar. Toen zag ze de gelaatstrekken van een andere vos. Oké, ze ging dus echt iemand ontmoetten. Wat moest ze doen? Zwijgend keek ze naar de naderende vos, vast genageld aan de grond.

~Open~

Onderwerp: Re: Cause I am alone. zo okt 07, 2012 7:36 pm

~ Romion
Lichte voetstappen van kleine smalle poten raakte de grond, wiens zijn thuis was. De thuis waar hij nu al een tijdje alleen leefde. Het kon altijd langer, maar voor hem waren deze paar maanden al lang genoeg. En hij had er genoeg van. Hij wilde weer kunnen lachen en stoeien. Weer contact kunnen hebben met andere. Maar zo'n klein vosje als hij viel voor niemand op. Zijn grote oren zakte wat bij de gedachten terwijl een lichte zucht zijn bekje ontsnapte. Hij was hier zo wie zo al uit zijn element. Een fennek was officieel een woestijn vos en hij was uitgerekend hier opgegroeid. Daarbij had hij ook nog eens ijskrachten. Het voelde vreemd om zo'n kracht te beheersen. Maar bovenal waren er zijn ogen. Zijn helder licht groene met blauwe ogen. Totaal verschillend bij de donkere ogen die een fennek normaal zou hebben. Misschien keek daarom wel niemand naar hem. Misschien waren zijn ogen eng? Hij wist het niet. Maar hij was ook niet vaak iemand tegen het lijf gelopen. Dus dan kon het ook niet anders dan dat hij zich in deze situatie bevond.
Plotseling leek hij een geur op te pikken. Gelijk stond hij stil en keek hij in het rond terwijl zijn oren nieuwsgierig omhoog gingen. Zijn blik stopte uiteindelijk bij een witte gedaante, een witte vos wel te verstaan. De vos hield zich laag. Waarschijnlijk doordat hij of zij niet had geweten wie of wat er naderde. Of misschien ook wel, misschien was de vos voorzichtig? Hoe dan ook, Romion kon zijn enthousiasme en nieuwsgierigheid niet bedwingen en sprong ineens naar de vos toe. ''Hey!'' Zei hij vrolijk tegen de vos terwijl zijn kop algauw wat schuin kwam te staan en hij afwachtend naar hem of haar keek. ''Wie ben jij?'' Volgde er dan ook al gauw genoeg.

Onderwerp: Re: Cause I am alone. zo okt 21, 2012 8:43 am

Cairo keek zwijgend naar de naderende vos, de vos was een mannetje rond haar leeftijd, misschien net iets ouder; gokte ze. Ze had niet veel vossen gezien of ontmoet, maar die dingen kon ze wel schatten. Dom was ze niet, enkel was Cairo een beetje schuw en niet echt een fan van gezelschap, puur om dat ze nooit met andere vossen te maken had gehad. Ze was gewend aan alleen zijn, en nu ging ze dus iemand blijk baar ontmoetten, want de vos kwam overduidelijk in haar richting. Wat moest ze doen? Wat moest ze zeggen? Dit was ze helemaal niet gewend. Cairo haar donkerbruine ogen bleven gericht op de vos. Cairo wou voorzichtig een stapje naar voren doen, want stiekem was ze toch wel nieuwsgierig, alleen durfde ze niet. Maar op dat moment sprong de vos naar haar toe. Cairo slaakte een kreetje en sprong naar achteren met haar staart hoog en heen en weer zwaaiend. ''Hey!'' Zei hij vrolijk, Cairo had dat niet verwacht en was helemaal geschrokken. Ze keek de vos verstijfd aan en probeerde zich toen te vermannen. 'Eh, hallo,' mompelde ze hees van schok. ''Wie ben jij?'' Vroeg de vos. 'I-ik b-ben Cairo,' mompelde ze zacht. 'W-wie ben jij?' Vroeg ze toen. Ze wist zich te ontspannen en besloot te gaan zitten om misschien toch nog een beetje zelfverzekerd over te komen. Ze glimlachte, tevergeefs, naar de vos. Ze kende de vos niet, en tja, die enthousiasme had haar toch wel overweldigd. Maar ze wist nu wel zeker dat het geen gemenerd was of zo.

9 Moons
Female
Arctic fox
Aqua // Water // Sneeuw